کلیسای گئورگ مقدس تهران که در محله شاپور تهران واقع شده است، یکی ازقدیمی‌ترین کلیساهای پایتخت است که تاریخ ساخت آن بین سال های ۱۱۵۳ تا ۱۱۶۹ خورشیدی عنوان شده است و در سال ۱۳۵۷ نیز به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
به گزارش «محبت نیوز» کلیسای سورپ گئورگ یا کلیسای گئورگ مقدس (به ارمنی: Սուրբ Գևորգ եկեղեցի)، برجای مانده از پایان روزگار صفوی در تهران، خیابان شاهپور، بازارچه‌ی قوام‌الدوله جای دارد.
به گزارش امرداد، این کلیسا در آغاز (۱۷۹۵–۱۷۹۰ میلادی) به صورت عبادتگاهی ساده بوده سپس در ۱۲۱۴ خورشیدی (۱۸۳۵م) به کلیسا دگرگون شده و پس از بازسازی در ۱۲۶۱ خورشیدی (۱۸۸۲ میلادی) به گونه‌ی کنونی درآمده است.
گفته شده دو تن از ارمنی‌های تفلیس به نام‌های«هُوسِپیان» و «استِپانیان» در ۱۱۷۴ خورشیدی (۱۷۹۵ میلادی) عبادتگاه گئورگ مقدس را که در ۱۸۸۲ میلادی تبدیل به کلیسا شد را ساختند.
نام این کلیسا از نام سردار ارمنی که در سال ۳۰۳ میلادب در راه مبارزه برای گسترش مسیحیت کشته شد گرفته شده است.
این کلیسا با مهرازی (:معماری) باشکوه دارای دو ورودی از سوی شمالی و جنوبی است و محراب کلیسا در بخش خاوری (:شرقی) آن جای دارد. همچنین گنبد با نورگیرهای پرشمار بر روی چهار ستون در دو ردیف قرار گرفته که تالار کلیسا را به دو راهروی جانبی و یک فضای میانی بخش کرده است. ستون‌ها در فاصله‌ی چهار متری یکدیگر ساخته شده و در میان این چهار ستون فضای مربع شکلی به ابعاد چهار متر پدیدآورده است. این کلیسا که سازه‌ای کاملن آجری دارد از درون با گچ پوشانده شده است. به شوند (:علت) نبود فضای کافی در بخش باختری (:غرب) کلیسا، برج ناقوس سه طبقه‌ای در گوشه‌ی جنوبی کلیسا ساخته شده است که برروی دیوارهای بیرونی کلیسا و برج ناقوس، سنگ گورهای بسیاری دیده می‌شود.
این اثر تاریخی که به نخستین کلیسای تهران نامور است در ۱۹ تیرماه ۱۳۵۷ خورشیدی به شماره‌ی ۱۶۲۱ ثبت ملی شده است.
بر پایه‌ی آمار پایگاه کلیساهای تاریخی ایران، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، تهران دارای ۱۶ کلیسا به نام‌های گئورک، گریگور، گریگور لوسووریچ، صلیب، مارگیورگیز، میناس، نیکلای، پطروس، سرکیس، تادئوس و مارتوقیمئوس ، سورپ تارگمانچاتس، توما، یوسف و دو کلیسا به نام مریم است.
گفته شده دو تن از ارمنی‌های تفلیس به نام‌های«هُوسِپیان» و «استِپانیان» در ۱۱۷۴ خورشیدی (۱۷۹۵ میلادی) عبادتگاه گئورگ مقدس را که در ۱۸۸۲ میلادی تبدیل به کلیسا شد را ساختند.
نام این کلیسا از نام سردار ارمنی که در سال ۳۰۳ میلادب در راه مبارزه برای گسترش مسیحیت کشته شد گرفته شده است.
این کلیسا با مهرازی (:معماری) باشکوه دارای دو ورودی از سوی شمالی و جنوبی است و محراب کلیسا در بخش خاوری (:شرقی) آن جای دارد. همچنین گنبد با نورگیرهای پرشمار بر روی چهار ستون در دو ردیف قرار گرفته که تالار کلیسا را به دو راهروی جانبی و یک فضای میانی بخش کرده است. ستون‌ها در فاصله‌ی چهار متری یکدیگر ساخته شده و در میان این چهار ستون فضای مربع شکلی به ابعاد چهار متر پدیدآورده است. این کلیسا که سازه‌ای کاملن آجری دارد از درون با گچ پوشانده شده است. به شوند (:علت) نبود فضای کافی در بخش باختری (:غرب) کلیسا، برج ناقوس سه طبقه‌ای در گوشه‌ی جنوبی کلیسا ساخته شده است که برروی دیوارهای بیرونی کلیسا و برج ناقوس، سنگ گورهای بسیاری دیده می‌شود.
این اثر تاریخی که به نخستین کلیسای تهران نامور است در ۱۹ تیرماه ۱۳۵۷ خورشیدی به شماره‌ی ۱۶۲۱ ثبت ملی شده است.
بر پایه‌ی آمار پایگاه کلیساهای تاریخی ایران، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، تهران دارای ۱۶ کلیسا به نام‌های گئورک، گریگور، گریگور لوسووریچ، صلیب، مارگیورگیز، میناس، نیکلای، پطروس، سرکیس، تادئوس و مارتوقیمئوس ، سورپ تارگمانچاتس، توما، یوسف و دو کلیسا به نام مریم است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر