زندگی هر فرد مسیحی از روز تعمیدش با نشانه صلیب آغاز و با نشانه صلیب خاتمه می یابد.
برای برنادت مقدس نشانه صلیب کشیدن معنی خاصی داشت زیرا مریم مقدس با اولین ظهورش به برنادت به وی یاد داد که چگونه نشانه صلیب را برخود ترسیم کند. برنادت یاد گرفت که صلیب کشیدن را با احترام بسیار زیاد، با متانت و به آرامی انجام دهد. با این تصمیم او از همان ابتدا راه صلیب را برای خود انتخاب کرد.
صلیب و ترسیم نشانه صلیب چه معنی دارد؟
آویزان کردن صلیب بر گردن بین مسیحیان و حتی غیر مسیحیان رواج بسیار دارد البته نه حتما بخاطر اعتقاد به آن بلکه بیشتر بعنوان یک شیی تزئینی و بقولی رومانتیک میباشد. اما صلیب به هیچ عنوان رومانتیک نیست زیرا که رومیها متهمان به مرگ را برصلیب میکشیدند تا با زجر هرچه تمامتر بمیرند. در آن زمان صلیب نشانه درد و رنج و در نهایت مرگ بود.
با اینکه صلیب نشانه مرگ بود، خداوند آنرا برای نشان دادن رحمت و محبتنش به انسانها انتخاب نمود. عیسی مسیحپسرخدا بوسیله “صلیب” نه تنها رنج و عذاب و مرگ ابدی ما را بر خود گرفت و باعث نجات ما شد بلکه بوسیله آن مکانی برای ملاقات با خدا برای ما بوجود آورد.
یوحنا باب ۱۴ آیه ۶ “ من راه و راستی و حیات هستم، هیچکس جز بوسیله من نزد پدر نمیآید.”بدینوسیله “صلیب” تبدیل به کلید ورود به دنیای جدیدی میشود که مسیح خداوند آنرا “ پادشاهی خدا” می نامد.
برنادت مقدس در بستر مرگ آخرین نیروی جسمانی خود را جمع کرده، سر خود را از بستر بالا آورده و با تواضع هرچه تمامتر علامت صلیب را بر خود کشیده و دنیای فانی را بدرود میگوید. در این هنگام حضرت مریم برنادت را به همین دنیای جدید یعنی “پادشاهی خدا” همراهی میکند. زیرا که مریم مقدس به برنادت گفته بود: “به تو وعده نمیدهم که در این دنیا خوشبخت شوی، اما در آن دنیا”.
متی باب ۱۶ آیه ۲۴ “ اگر کسی بخواهد پیرو من باشد باید دست از جان خود بشوید و صلیب خود را برداشته بدنبال من بیاید.”
متی باب ۱۰ آیه ۳۸ “هر که صلیب خود را برندارد و به دنبال من نیاید لایق من نیست . ”
برای ما هم، همانند برنادت صلیب باید آئینه واقعیت درونی مان باشد. زمانی که علامت صلیب را بر خود ترسیم میکنیم در واقع بر بد بختیها، رنجها، گناهان و فناپذیری مان صحه می گذاریم. هنگامیکه برنادت بر خود صلیب میکشید مثل آن بود که خود را در لوای صلیب می پیچاند همانند مادری که نوزادش را در قنداق می پیچاند و برای حفاظتش او را در آغوش می فشارد. خداوند نیز ما را با این عمل در پوشش صلیبش پیچانده و حفظ می نماید. در نتیجه ما از این طریق تاکید میکنیم که خدا را دوست میداریم و او را بعنوان پدر خود میپذیریم و از طریق صلیب فرزندان او میشویم.
مسیح ما را فرا می خواند تا با کمک صلیبش بربدبختیها، رنجها و دردهایمان غلبه کرده و ما را یاری می دهد تا از میان افکار و عقاید منفی و ناامید کننده این دنیا، گذر کرده تا به واقعیت الهی برسیم. بدین طریق صلیب دیگر نشانه مرگ نبوده بلکه تبدیل به نشانه محبت خداوند میشود.
علامت صلیب تشکیل شده از یک نشانه و سه کلمه، که همزمان با ترسیم آن بیان میشوند. پس هروقت ما این نشان را بر خود ترسیم کرده و آن سه کلمه را برزبان می آوریم، در واقع اصول اعتقادی مان را بطور خلاصه بیان کرده ایم. از این طریق خدای پدر، پسر و روح القدس را مرتبط با صلیب، مورد خطاب قرار میدهیم و اعلام میداریم که خدا کی هست، ما کی هستیم و اینکه خدا به چه نحوی با ما رابطه برقرار می کند.
با ترسیم علامت صلیب در حضور عموم اعلام می داریم که خدای پدر ما را اینقدر ارج نهاده که پسر یگانه اش را برای نجات ما فدیه کرده و محبتش را در راز صلیب بر ما آشکار ساخته و ما را هم به محبت کردن دعوت می کند و زندگی ابدی در پادشاهی الهی را به ما وعده می دهد.
یوحنا باب ۳ آیه ۱۶ “ زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد . ”
در حالیکه صلیب برای ما مسیحیان بی نهایت مهم است، امروزه شاهد هستیم که در بسیاری از کشورهای غرب که به ظاهر مسیحی هم هستند رسماً استفاده از صلیب را در مجامع عمومی و حتی در مدارس و یا دادگاهها که سنت دیرینه نیز دارد ممنوع میکنند. و حتی شاهد هستیم که عده ای بخاطر آویزان کردن صلیب بر گردن خویش در محیط کار از طرف کارفرما اخراج شده و منبع در آمدشان را از دست میدهند.
ممکن است عده ای بگویند که یک تکه چوب و یا فلز بشکل صلیب اهمیتی ندارد. برای آنانی که صلیب را فقط یک تکه چوب و یا فلز میبینند در واقع برداشتن آن اهمیتی هم ندارد.
اول قرنتیان باب ۱ آیه ۱۸ ، “پیام صلیب برای آنانی که در راه هلاکت هستند پوچ و بی معنی است ولی برای ما که در راه نجات هستیم قدرت خداست.”
اینک لازم است هرکس از خود سئوال کند؟
آیا علامت صلیب در زندگی روزانه ام جایی دارد؟
به چه نحوی آنرا انجام میدهم؟
در خلوت تنهایی؟ همرا با دیگران؟ در اجتماع مسیحی؟ یا در محیط کار؟
ترسیم صلیب در زندگی روزانه، بسته به اراده و خواست هر شخص میباشد که بخواهد خداوند در زندگی روزانه اش جایی داشته باشد و محبت خدا را در زندگی اش بکار ببرد یا نه.
یوحنا فصل ۱۶ آیه ۲۳ “یقین بدانید که هر چه بنام من از پدر بخواهید به شما خواهد داد.”
قبل از اینکه مطلبم را با تفسیر پولس رسول از “محبت” به پایان برسانم از تمام عزیزانی که این مقاله را میخوانند، تقاضا دارم چند لحظه بعد از اتمام مقاله، در خلوت خود فرو رفته و به اهمیت “صلیب مسیح” که در این روزهای مقدس روزه و در حال نزدیک شدن به جمعه مقدس هستیم بیاندیشند.
اول قرنتیان باب ۱۳ آیه ۴-۸
“ محبت بردبار و مهربان است. در محبت حسادت و خودبینی و تکبر نیست. محبت رفتار ناشایسته ندارد. خودخواه نیست. خشمگین نمی شود و کینه به دل نمی گیرد. محبت از ناراستی خوشحال نمی شود ولی از راستی شادمان می گردد. محبت در همه حال صبر می کند و در هر حال خوش باور و امیدوار است و هر باری را تحمل می کند.
به نام پدر و پسر و روح القدس
اکنون تا ابدالاباد، آمین
برای برنادت مقدس نشانه صلیب کشیدن معنی خاصی داشت زیرا مریم مقدس با اولین ظهورش به برنادت به وی یاد داد که چگونه نشانه صلیب را برخود ترسیم کند. برنادت یاد گرفت که صلیب کشیدن را با احترام بسیار زیاد، با متانت و به آرامی انجام دهد. با این تصمیم او از همان ابتدا راه صلیب را برای خود انتخاب کرد.
آویزان کردن صلیب بر گردن بین مسیحیان و حتی غیر مسیحیان رواج بسیار دارد البته نه حتما بخاطر اعتقاد به آن بلکه بیشتر بعنوان یک شیی تزئینی و بقولی رومانتیک میباشد. اما صلیب به هیچ عنوان رومانتیک نیست زیرا که رومیها متهمان به مرگ را برصلیب میکشیدند تا با زجر هرچه تمامتر بمیرند. در آن زمان صلیب نشانه درد و رنج و در نهایت مرگ بود.
با اینکه صلیب نشانه مرگ بود، خداوند آنرا برای نشان دادن رحمت و محبتنش به انسانها انتخاب نمود. عیسی مسیحپسرخدا بوسیله “صلیب” نه تنها رنج و عذاب و مرگ ابدی ما را بر خود گرفت و باعث نجات ما شد بلکه بوسیله آن مکانی برای ملاقات با خدا برای ما بوجود آورد.
یوحنا باب ۱۴ آیه ۶ “ من راه و راستی و حیات هستم، هیچکس جز بوسیله من نزد پدر نمیآید.”بدینوسیله “صلیب” تبدیل به کلید ورود به دنیای جدیدی میشود که مسیح خداوند آنرا “ پادشاهی خدا” می نامد.
برنادت مقدس در بستر مرگ آخرین نیروی جسمانی خود را جمع کرده، سر خود را از بستر بالا آورده و با تواضع هرچه تمامتر علامت صلیب را بر خود کشیده و دنیای فانی را بدرود میگوید. در این هنگام حضرت مریم برنادت را به همین دنیای جدید یعنی “پادشاهی خدا” همراهی میکند. زیرا که مریم مقدس به برنادت گفته بود: “به تو وعده نمیدهم که در این دنیا خوشبخت شوی، اما در آن دنیا”.
متی باب ۱۶ آیه ۲۴ “ اگر کسی بخواهد پیرو من باشد باید دست از جان خود بشوید و صلیب خود را برداشته بدنبال من بیاید.”
متی باب ۱۰ آیه ۳۸ “هر که صلیب خود را برندارد و به دنبال من نیاید لایق من نیست . ”
برای ما هم، همانند برنادت صلیب باید آئینه واقعیت درونی مان باشد. زمانی که علامت صلیب را بر خود ترسیم میکنیم در واقع بر بد بختیها، رنجها، گناهان و فناپذیری مان صحه می گذاریم. هنگامیکه برنادت بر خود صلیب میکشید مثل آن بود که خود را در لوای صلیب می پیچاند همانند مادری که نوزادش را در قنداق می پیچاند و برای حفاظتش او را در آغوش می فشارد. خداوند نیز ما را با این عمل در پوشش صلیبش پیچانده و حفظ می نماید. در نتیجه ما از این طریق تاکید میکنیم که خدا را دوست میداریم و او را بعنوان پدر خود میپذیریم و از طریق صلیب فرزندان او میشویم.
مسیح ما را فرا می خواند تا با کمک صلیبش بربدبختیها، رنجها و دردهایمان غلبه کرده و ما را یاری می دهد تا از میان افکار و عقاید منفی و ناامید کننده این دنیا، گذر کرده تا به واقعیت الهی برسیم. بدین طریق صلیب دیگر نشانه مرگ نبوده بلکه تبدیل به نشانه محبت خداوند میشود.
علامت صلیب تشکیل شده از یک نشانه و سه کلمه، که همزمان با ترسیم آن بیان میشوند. پس هروقت ما این نشان را بر خود ترسیم کرده و آن سه کلمه را برزبان می آوریم، در واقع اصول اعتقادی مان را بطور خلاصه بیان کرده ایم. از این طریق خدای پدر، پسر و روح القدس را مرتبط با صلیب، مورد خطاب قرار میدهیم و اعلام میداریم که خدا کی هست، ما کی هستیم و اینکه خدا به چه نحوی با ما رابطه برقرار می کند.
با ترسیم علامت صلیب در حضور عموم اعلام می داریم که خدای پدر ما را اینقدر ارج نهاده که پسر یگانه اش را برای نجات ما فدیه کرده و محبتش را در راز صلیب بر ما آشکار ساخته و ما را هم به محبت کردن دعوت می کند و زندگی ابدی در پادشاهی الهی را به ما وعده می دهد.
یوحنا باب ۳ آیه ۱۶ “ زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد . ”
در حالیکه صلیب برای ما مسیحیان بی نهایت مهم است، امروزه شاهد هستیم که در بسیاری از کشورهای غرب که به ظاهر مسیحی هم هستند رسماً استفاده از صلیب را در مجامع عمومی و حتی در مدارس و یا دادگاهها که سنت دیرینه نیز دارد ممنوع میکنند. و حتی شاهد هستیم که عده ای بخاطر آویزان کردن صلیب بر گردن خویش در محیط کار از طرف کارفرما اخراج شده و منبع در آمدشان را از دست میدهند.
ممکن است عده ای بگویند که یک تکه چوب و یا فلز بشکل صلیب اهمیتی ندارد. برای آنانی که صلیب را فقط یک تکه چوب و یا فلز میبینند در واقع برداشتن آن اهمیتی هم ندارد.
اول قرنتیان باب ۱ آیه ۱۸ ، “پیام صلیب برای آنانی که در راه هلاکت هستند پوچ و بی معنی است ولی برای ما که در راه نجات هستیم قدرت خداست.”
اینک لازم است هرکس از خود سئوال کند؟
آیا علامت صلیب در زندگی روزانه ام جایی دارد؟
به چه نحوی آنرا انجام میدهم؟
در خلوت تنهایی؟ همرا با دیگران؟ در اجتماع مسیحی؟ یا در محیط کار؟
ترسیم صلیب در زندگی روزانه، بسته به اراده و خواست هر شخص میباشد که بخواهد خداوند در زندگی روزانه اش جایی داشته باشد و محبت خدا را در زندگی اش بکار ببرد یا نه.
یوحنا فصل ۱۶ آیه ۲۳ “یقین بدانید که هر چه بنام من از پدر بخواهید به شما خواهد داد.”
قبل از اینکه مطلبم را با تفسیر پولس رسول از “محبت” به پایان برسانم از تمام عزیزانی که این مقاله را میخوانند، تقاضا دارم چند لحظه بعد از اتمام مقاله، در خلوت خود فرو رفته و به اهمیت “صلیب مسیح” که در این روزهای مقدس روزه و در حال نزدیک شدن به جمعه مقدس هستیم بیاندیشند.
اول قرنتیان باب ۱۳ آیه ۴-۸
“ محبت بردبار و مهربان است. در محبت حسادت و خودبینی و تکبر نیست. محبت رفتار ناشایسته ندارد. خودخواه نیست. خشمگین نمی شود و کینه به دل نمی گیرد. محبت از ناراستی خوشحال نمی شود ولی از راستی شادمان می گردد. محبت در همه حال صبر می کند و در هر حال خوش باور و امیدوار است و هر باری را تحمل می کند.
به نام پدر و پسر و روح القدس
اکنون تا ابدالاباد، آمین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر